Dit is de mama van Victoria: Ofelia de Léona (Léona was een dochter van Amor)

Zie je mij daar, de tweede van rechts, ik heb het helemaal naar mijn zijn. Vandaag gaan we op de foto.


Cattery Chaska


Castraten

Chaska's Victoria vocativa

(geboren 1 november 2012; overleden na lang ziekbed in mei 2014)


Hiernaast zie je Victoria als hele kleine uk (rechts), toen ze nog krijste...(zie het verhaal hier onder)

 

en later, toen ze haar 1 maand oudere broers onder de duim hield (links)

 

 

omdat we allemaal voor haar geknokt hebben, hield Victoria héél veel van haar mama Ofelia (rechts) èn van mij, haar mensenmama natuurlijk...

 

Dit is de papa van Victoria: Gentle van 't Heuveltje

Mag ik mij voorstellen.

Ik ben Victoria.

Mijn hobbies zijn:

bij de mensenmama zijn.

proppen en

knipogen naar de cattery-assistenten.

Victoria heet voluit Victoria vocativa en is vanaf haar geboorte heel bijzonder geweest. Direct na aankomt in deze wereld begon ze bij mama te drinken en wilde dit eigenlijk volcontinu doen. Mama Ofelia hield dit 2 dagen vol, maar was toen uitgeput en wilde even uitrusten om nieuwe melk aan te maken. Dàt kon niet; dat pikte Victoria niet en ze begon te schreeuwen. Toen had ik dus een moeder die overstuur was en een kitten dat krijste. Na overleg met diverse deskundigen zochten we het probleem in eerste instantie in de moeder; misschien had zij een spier verrekt bij de bevalling... Ze kreeg Tolfedine; dat zou geen kwaad kunnen voor de melk voor de kittens. Het hielp, want Victoria werd wat rustiger. Maar het moest na een paar dagen afgebouwd worden en Victoria sloeg weer op tilt. Zo klein als ze was, speelde ze het klaar om 3 uur achter elkaar te krijsen, terwijl ik haar warm hield in mijn BH en haar aaide (mama was te veel overstuur om haar melk te geven; dat deed ik dus ook tussendoor met een sonde, maar het hielp niet tegen het krijsen). Enfin, met wat bijvoeding want mama's melk kwam niet optimaal meer op gang na deze start, hadden we de kritieke fase achter de rug. Geen idee waar het krijsen nu van kwam; blijkbaar is ze er op een gegeven moment overheen gekomen...

Er lag echter nog een hobbel op Victoria's weg...een paar weken later kregen beide nesten ernstige diarree en Victoria had er het allermeeste last van. Er zijn momenten geweest dat ik dacht haar een paar uur later (bij de volgende vocht-dwangvoeding) niet meer levend aan te treffen. Zij zelf is echter heel intelligent en leerde me wat ze nodig had: alleen dwangvoeding met spuitjes bouillon van de kipfilet die ik kookte. Nadat ook bij haar de diarree eindelijk over was, hield ze er nog een ernstige contact-allergie aan haar kontje aan over, waardoor poepen erg pijnlijk was en bovendien was van de weeromstuit haar ontlasting erg dik. Ik moest haar een paar dagen helpen de ontlasting uit de endeldarm te masseren (knijpen), hetgeen erg pijnlijk was. En ze kreeg een speciale zalf tegen de contactallergie.

Daarom heb ik haar Victoria genoemd; overwinning. En vocativa omdat ze altijd behoorlijk kletserig is gebleven, al is het nu niet overdreven meer.

En ik heb haar gehouden, en laten steriliseren.

Victoria vindt alle propspelletjes leuk. Als er gespeeld wordt wil ze graag meedoen. Ook Victoria brengt de propjes terug. Het moeten wel goede propjes zijn. geen flutpropjes. Wanneer ze samen met haar broertje Flip gaat proppen doet ze ook erg haar best. Ook televisie kijken vindt ze leuk,vooral dan het feit dat de mama dan stil ligt, en je er dan heerlijk bovenop of tussenin kan liggen. Ook ligt ze vaak met Flip en Doppie bovenop het grote aquarium als de mensenmama aan het bankhangen is voor de tv...

 
 

In haar eerste levensjaar waren Victoria's darmen nog wat overgevoelig en snel van slag, maar ook dat is op den duur helemaal over gegaan gelukkig. Je ziet alleen dat ze zeer regelmatig wat moet eten; anders gaat ze spuug kotsen. Dus misschien een overgevoelig maagje ofzo...in elk geval niet een poes waar je mee moet gaan fokken vind ik, al is ze best mooi van type. Ze was de mooiste in haar nest.


Resultaat van dit alles is een zéér aanhankelijke poes, een soort 'me-and-my-shadow'. Overal waar ik ben, is Victoria. En ze heeft een top-leventje, vindt ze zelf...

Of ze nu met haar vriendjes ligt te slapen op bed, of bij mij bankhangt - waarbij ze graag bezitterig haar poten op mijn buik plant - àlles is fabelachtig fantastisch...!Smile

Nu Lilifee een kindje heeft is Victoria tante. Ze heeft het er heel druk mee. Niet alleen moeten Lilifee en het kind warm gehouden worden. Maar ook blijft er van het eten voor de Lillifee best wel over. Dat moet allemaal opgegeten worden. Er mag niets blijven liggen; daar kunnen in de natuur roofdieren op af komen. Dus daar biedt tante Victoria de helpende hand eh bek. Helaas zetten de mensen overdag het overgebleven eten soms afgedekt weg voor een uurtje later. Dan kan tante Victoria haar belangrijke taak niet uitvoeren....

 
 
 
 
 

Victoria is helemaal blij met alle

 
 
 
 

bezoekers