Dit zijn Macho's trofeeën die hij tijdens zijn eerste show behaalde! Hij vond
het best gezellig daar, vooral als hij op schoot mocht en niet in zijn kooitje
hoefde te zitten. Alleen bij de uitreiking van de prijs bibberde hij een beetje
van de zenuwen, maar dat kwam van het piepend roltong-vogeltje van de fotograaf
en het veelvuldige omroepen....gewoon een kwestie van wennen...
Hij werd ook nog voorgedragen voor Best In Show. Thuis zit hij heel graag op
de schouders van zijn baasjes, maar hier wàs al een kat zoek...
Nu volgt een slideshow van Macho's showbelevenissen.
Zijn baasjes schreven de volgende dag: We vonden het echt
geweldig zondag. Ik was wel helemaal kapot maar ik heb goed bijgeslapen de
afgelopen daagjes ;-) Macho deed net of er niets aan de hand was. Eerst vond hij
dat het tijd was voor eten en toen is hij heerlijk gaan rusten. Het lijkt wel of
hij de laatste dagen nog knuffeliger is geworden! Toevallig moesten Happy en
Hunter naar de dierenarts omdat zij al een week een prutoog hadden. Dus ik zet
de transportboxen neer en wie gaat er als eerste in??.... Macho! Hij vond het
denk ik wel erg leuk om op stap te gaan hihi :-)
Macho is altijd een heel bijzonder kind geweest; als ie een meisje was geweest,
dan had ik hem zeker gehouden! Wàt een lief karaktertje..
Hij had het toch wel wat benauwd gehad in de
baarmoeder, dus vlak na zijn bevrijding zag ie er miezerig uit:
Maar hij wilde
duidelijk leven, al moest hij genoegen nemen met de minste plek aan de tepelbar
- zijn broers en zusje hadden daar al een voorsprong van een half etmaal en dus
de beste tepels ingepikt - . Macho lag dan ook meestal helemaal onderaan en was
op heel veel foto's niet te zien.
Maar zijn mama
zorgde extra goed voor hem en hij was dikke vriendjes met zijn zusje. Die miste
hem dan ook erg toen hij weg was hier! Ze liep hem overal te zoeken.
Macho,
die dus totaal geen macho karakter heeft, leefde voornamelijk van knuffels. Vaak
kwam hij piepend naar me toe, als ik in de keuken was. Ik dacht dan dat hij
honger had en iets wilde eten en trok dan een blikje open. Maar als ik dat dan
serveerde in een schaaltje aan zijn voeten, dan bleef ie eerst piepen...: éérst
knuffels! En pas als ie voldoende geknuffeld was, ging ie eten!
Macho lijkt mij echt zo'n type dat het leuk vindt om aan een tuigje te wennen,
zodat ie overal met zijn mensen mee naar toe kan. Alleen moeten ze dan wel
oppassen dat ie niet schrikt van een hond natuurlijk...
Macho's nieuwe knuffelaars kwamen eigenlijk op
bezoek om kennis te maken met zijn mama en oma (Hija en Amor). Maar zij hadden
al 2 ex-katers thuis van anderhalf jaar en de andere aspirant-pensioenverzorgers
niet. Macho stal de show tijdens hun bezoek, met zijn prachtige krulsstaart
(het ventje heeft gewoon bijzonder veel lol in het leven en zit geweldig in zijn
velletje...)
en zijn nieuwe papa en mama vielen als een
blok voor hem!
Op 25 juli kwamen ze hem ophalen.
Hij wilde echt wel
graag met hen mee en liep uit zichzelf het draagkooitje in, vol vertrouwen dat
het leven alléén maar leuke dingen in het verschiet had...
Eenmaal aangekomen in zijn nieuwe huis, bleek dit
eerst een beetje tegen te vallen. Daar waren namelijk ome Hunter
en ome Happy
en vooral ome Happy
was helemáál niet happy met Macho! Wat was dat voor een zelfverzekerd klein
dondersteentje, die zomaar op zijn lievelingsplekjes ging liggen slapen en
geeneens weg ging als de rechtmatige eigenaar ging zitten blazen...?!! Gelukkig
hadden we toch al afgesproken om de volgende dag op bezoek te komen, dus we
konden dit meteen goed begeleiden. Happy moest genegeerd als ie te veel misbaar
maakte en de nieuwe knuffelaars moesten wat afleiding zoeken, want als zij te
gespannen waren, voelden hun katten dat feilloos aan. Maar als oom Happy wilde
dat Macho weg ging op zijn lievelingsplekje, mocht Macho best via zijn mensen
leren dat daar niets mis mee is...rangorde moet er zijn in een kattengroepje. En
gelukkig werd ome Happy tijdens ons uitgebreide bezoek al rustiger en hield hij
ook op met zijn 'afvallige' broer na te jagen (waar hij voor het gemak ook maar
boos op geworden was). De volgende 2 dagen hadden de nieuwe mensenpapa en ~mama
vrij genomen en heb ik nog even de vinger aan de pols gehouden, maar het ging al
heel snel goed: 2 dagen later sliepen Macho en Happy al saampjes! Een opgeluchte
nieuwe knuffelaarster:
en een héél zoet Macho'tje:
5 dagen na Macho's aankomst stuurden de nieuwe
eigenaars trots de volgende foto's:
Macho en Happy samen knus in een hangmandje! Macho
heeft geleerd zich te gedragen zoals ome Happy dat wil en oom Happy zorgt op
zijn beurt heel goed voor de kleine...dat worden nog onafscheidelijke
vrienden!
De rest van Macho's belevenissen ga ik steeds bovenaan de pagina toevoegen,
zodat het meest recente bovenaan staat.
Maar hij wilde
duidelijk leven, al moest hij genoegen nemen met de minste plek aan de tepelbar
- zijn broers en zusje hadden daar al een voorsprong van een half etmaal en dus
de beste tepels ingepikt - . Macho lag dan ook meestal helemaal onderaan en was
op heel veel foto's niet te zien.
Maar zijn mama
zorgde extra goed voor hem en hij was dikke vriendjes met zijn zusje. Die miste
hem dan ook erg toen hij weg was hier! Ze liep hem overal te zoeken.
en zijn nieuwe papa en mama vielen als een
blok voor hem!
Hij wilde echt wel
graag met hen mee en liep uit zichzelf het draagkooitje in, vol vertrouwen dat
het leven alléén maar leuke dingen in het verschiet had...
en ome Happy
en vooral ome Happy
was helemáál niet happy met Macho! Wat was dat voor een zelfverzekerd klein
dondersteentje, die zomaar op zijn lievelingsplekjes ging liggen slapen en
geeneens weg ging als de rechtmatige eigenaar ging zitten blazen...?!! Gelukkig
hadden we toch al afgesproken om de volgende dag op bezoek te komen, dus we
konden dit meteen goed begeleiden. Happy moest genegeerd als ie te veel misbaar
maakte en de nieuwe knuffelaars moesten wat afleiding zoeken, want als zij te
gespannen waren, voelden hun katten dat feilloos aan. Maar als oom Happy wilde
dat Macho weg ging op zijn lievelingsplekje, mocht Macho best via zijn mensen
leren dat daar niets mis mee is...rangorde moet er zijn in een kattengroepje. En
gelukkig werd ome Happy tijdens ons uitgebreide bezoek al rustiger en hield hij
ook op met zijn 'afvallige' broer na te jagen (waar hij voor het gemak ook maar
boos op geworden was). De volgende 2 dagen hadden de nieuwe mensenpapa en ~mama
vrij genomen en heb ik nog even de vinger aan de pols gehouden, maar het ging al
heel snel goed: 2 dagen later sliepen Macho en Happy al saampjes! Een opgeluchte
nieuwe knuffelaarster:
