Een nieuwe update over Darwin!:
Beste Lucy,
Het is weer tijd voor een Darwin jaarverslagje!
Vijf jaar geleden kwamen wij elkaar tegen op de kattenbeurs in Schiedam en dank
zij jou hebben we onze schat leren kennen.
Het gaat super goed.
Het is een topper eerste klas.
Lief, gezellig, slim, mensenvriend en een heerlijke klets.
Hij heeft inmiddels twee dikke vrienden, de Siamese buurjongens Beau en Parker.
Jouw adviezen van vorig jaar hebben hun vruchten afgeworpen en de jongens lopen
d.m.v. van een luik in de schutting in en uit.
Ook dat zijn twee echte persoonlijkheden met ieder zo hun karakter.
Voor Darwin is het ook leuk, want nu heeft hij er een tuin bij om rond te
scharrelen.
Als wij op vakantie gaan komen mijn ouders hier in huis speciaal voor Darwin.
Ook zij zijn helemaal weg van zijn charmes.
Hij is gezellig en vooral erg vriendelijk tegen iedereen die hier op bezoek
komt.
Ik stuur je een paar foto's van Darwin.
Met vriendelijke groet,
Darwin, John, Daan en Anna
13 oktober:
Ha Lucia,
Hier weer eens een
mailtje over het leventje van Darwin.
Meneertje doet het
prima.
Heeft het huis
inmiddels geheel in beslag genomen.
Slaapt op de beste plek
in bed en voor de kachel.
Het hele huis ligt vol
met speeltjes, kussentjes en andere attributen die je in de
speciaalzaken kunt aanschaffen.
De middenstand is blij
met onze nieuwe aanwinst.
Hij eet lekker door,
maar in een normaal tempo. Er blijft zo nu en dan iets staan voor
later. We mengen de brokjes af en toe door het natte eten.
Hij eet tot nu toe
alles.
Bezoek is gelukkig ook
van harte welkom en hij maakt bij iedereen een verpletterende indruk!
Voor ons alle drie is
hij even lief en gezellig. Hij hopt van schoot naar schoot.
Al moet ik eerlijk
zeggen dat hij wel erg veel achter mij aan loopt te kletsen. Dat heb
ik ook met kinderen, dat komt volgens mij omdat ik erg veel praat
tegen kind en kat.
Darwin praat ook echt
terug. Gaat nog net niet mee onder de douche, maar wacht tot de
douche uit is en dan stapt hij zo de natte douchebak in.
We zeggen nog bijna
ieder dag hoe blij we zijn met de stap die we genomen hebben om weer
een kat in huis te nemen.
Hoop dat het met zijn
broertjes ook zo goed gaat.
Groetjes van ons alle
vier.
Anna
_______________________________________________________________________________________________________________________________
Op 2 oktober de volgende update:
Hier weer even een verslagje uit Bergschenhoek.
We hebben de voedermethode helemaal aangepast aan je mail. Het lijkt hier wel
een kattenrestaurant.
Nu ben ik gek op koken dus dat zit wel goed.
Meneer krijgt gekookte kipfilet, gekookte koolvis, kuipjes, blikjes, zakjes en
van de dierenspeciaalzaak Prins Total Care vleesschijven. Deze ontdooi en gaar
ik even op advies van de winkel. Als hij ouder is mag het ook rauw, maar dat
durf ik nog niet. Hij is er gek op. Hij laat nu ook eten staan en gaat weer wat
eten als hij zin heeft.
Slapen doet hij als de beste en dan vooral bij iemand op schoot.
Kletsen en pruttelen doet hij ook, het lijkt wel of hij antwoorden geeft als je
tegen hem praat (of begin ik nu te overdrijven?).
Hij heeft het prima naar zijn zin en van enige angst is niets meer te merken.
Over het praten leg ik uit:
Je obsserveert het goed! Al terwijl ze amper 2 weken oud zijn en alleen nog maar
bij moeders aan de tiet liggen, praten ze met mama; met hele kleine zachte lieve
geluidjes; kom maar eens luisteren bij een volgend nest...Een Oosters Korthaar
is een Siamees in een ander jasje, maar met hetzelfde karakter hè...zéér
communicatief! Toen Amor jong was, had ze vaak blèrbuien; daar kon ik niet zo
goed tegen (ik kan ook niet tegen huilbaby's). Maar ik heb er wat op verzonnen:
ik ging dan een sprookje vertellen, samen met haar; het sprookje van de wolf en
de 7 geitjes. Dan zei Amor: blèr! en dan antwoordde ik, op een toon die daarbij
aansloot: nou! dat ìs wat hè, als je kindjes niet naar je luisteren...terwijl,
een mama moet ook eens boodschappen doen hè...? Blèr, antwoordde Amor dan, op
een toon, die aangaf dat ze het helemaal met me eens was...en zo gingen we
verder, en vertelde ik steeds een stukje van het sprookje, aansluitend bij het
gevoel dat ik uit Amors antwoord-blèr haalde. Dat was echt gaaf! Probeer het
maar eens uit bij Darwin!:-))) Waarschuwing: als ie het leuk vindt, zit je er
wèl aan vast!:-)))
_______________________________________________________________________________________________________________________________
En in de avond nog een mail die wat nazorg vraagt:
Even een vraagje over dat eetbeest.
Meneer heeft de hele dag honger.
We geven hem inmiddels drie keer op een dag een zakje natvoer van Whiskas.
In de ochtend, als we thuis komen om een uur of vier en als we naar bed gaan.
Het gaat in een flits op.
De brokjes eet hij niet.
Maar of het genoeg is.......hij blijft om ons heen draaien in de keuken.
Wat doen we, meer geven of is het genoeg en moet hij maar die brokjes eten als
hij echt honger heeft?
Het gaat verder prima.
Hij kletst ons de oren van het hoofd en springt van de grond zo in je armen.
Ik antwoord hierop:
Wat je nu geeft, vind ik te weinig. Ik zeg altijd: zolang ze nog in de groei
zijn, dus tot de leeftijd van 1 jaar of tot na hun castratie, mogen ze eten
waar ze trek in hebben. Ik geef zijn zus hier ook minstens 4 maal per etmaal
natvoer tot ze vol zit en dan blijft er nog wat staan tot een later tijdstip,
naar verkiezing. Eigenlijk komt het er hier in de praktijk op neer: ik zet
natvoer neer ,waarvan altijd iets overblijft en ik check steeds of dat al op
is. Niet lang daarna, uiterlijk een uur of 2, krijgen ze weer nieuw natvoer
aangeboden.
Dat hij geen brokjes eet, is wsl. omdat ik hem te veel verwend heb. Laafje
at de 1e 9 maanden ook nooit brokjes en toen ineens heeft Izaak het haar
geleerd en nu is ze er dol op. Als Darwin groter en gecastreerd is, kun je
makkelijker risico's nemen van strenger zijn met het natvoer in de hoop dat
de honger hem wel naar de droge brokken drijft; nu zou het zonde zijn als ie
daarvan zou afvallen, groeistoornissen zou krijgen of schrokneigingen.
Geef hem voorlopig rustig wat vaker natvoer. Maar niet steeds hetzelfde svp;
katten houden van variatie in het eten; dat is in de natuur ook. Macho was
eerst heel erg weinig aangekomen en toen bleek dat ie ook steeds maar
hetzelfde te eten kreeg. Toen zijn ze dat spul van mij (Nature's Best en
Applaws) bij Zooplus.nl gaan bestellen en nu zag ie er weer prima uit...Macho
vond ik overdreven schransen op de show; dat is niet normaal. Een kitten mag
honger hebben en gretig van nieuw voer smullen, maar het moet niet zo zijn
dat ie helemaal gek wordt zodra ie denkt een blikje te horen...Voorkom dit
door voldoende te voeren en afwisselend. Omdat ie alleen is, is het geen
enkel probleem als ie steeds een klein beetje van zijn natvoer niet direct
opeet, dat is hier ook en dan hebben ze een tijdje later nog een snackje...
Je zou ook eens in een dierenwinkel die het heeft (zie:
www.carnibest.nl) een paar
Carnibest-worsten kunnen kopen en die ook tussendoor proberen als natvoer.
Dat is supergezond, alleen eten bij mij de volwassenen het meestal niet meer...
Met Whiskas, ben ik altijd heel voorzichtig; ik heb bij eerdere nesten
gemerkt dat kittens er snel diarree van krijgen en ze vinden het ook niet zo
erg lekker (ik heb nu die Whiskas blikjes voor kittens; het gaat tegen heug
en meug...). Ik vergelijk hun sapmaaltijden altijd met ons junkfood zoals
bij MacDonalds...er zit vaak zó veel suiker (bij ons) en dergelijke troep
in, dat je verslaafd raakt aan het eten terwijl het helemaal niet goed voor
je is...Die 6-kantige kuipjes van Sheba vind ik wat beter, maar daar schijnt
weer erg veel zout in te zitten, wat latere nierproblemen kan veroorzaken;
dus ook dit moet met mate. Ik los dergelijke problemen op door alles door
elkaar en zeer gevarieerd te geven; dan verminder je de risico's zonder dat
je steeds alle etiketten hoeft te bestuderen, want dat doe ik voor mezelf
ook niet;-)
Heb je als droge brokken nog mijn speciale mengsel? En zitten daar ook die
platte schijfjes in? Een soort mini-vliegende schoteltjes...? Hier hebben ze
tegen Izaak gezegd dat ze die graag weer erin willen...omdat die zo lekker
zijn. Dus ik moet ook weer op zoek wat dat ook alweer was, van Royal Canin...
En eenmaal per etmaal die koolfilet of gekookte kipfilet is ook slim; daar
zit absoluut niets slechts in en ze worden er ook niet ongezond dik van,
maar vinden het wel lekker en hebben een vol maagje...;-) Hetzelfde geldt
hopelijk nog voor de Carnibest; toen ie klein was, lustte hij het wel; de
laatste weken dat ie hier was, was het op.
_______________________________________________________________________________________________________________________________
Op 29 september ontving ik weer een hele leuke mail over Darwin:
Ha Lucia,
Terwijl mijn leerlingen aan
het werk zijn snel een berichtje over Darwin.
We hebben mooie
portretfoto's gemaakt in de tuin, die ik je zo spoedig mogelijk zal
mailen.
Hij is dol op de tuin. Om
heerlijk in rond te scharrelen en te klimmen! We laten hem niet los,
want het is een slim ventje, dat heel snel in de gaten heeft waar hij er
misschien wel doorheen kan piepen.
Hij klimt in een flits in
de schutting en blijft dan miauwend tegen het gaas duwen met zijn kop.
Grappig om zo'n
schijtebroek zo stoer te zien doen in de tuin.
Hij eet voor tien en komt
ons nu ook melden dat zijn voerbakje leeg is.
Of we het maar weer snel
willen vullen!
Het is heel leuk te zien
dat er zoveel in een week kan veranderen. Wij kunnen hem al niet meer
missen.
Groetjes,
Anna
_______________________________________________________________________________________________________________________________
Twee dagen later alweer een gezellige mail over Darwin:
Even
een groet van Darwin. Hij wil je laten weten dat het leven een groot
avontuur is. Gisteravond was er visite en stal hij gelijk de harten van de
gasten. Ze hadden nog nooit een exemplaar als Darwin gezien! Maar met zijn
charmes en speelgedrag (ik zat te breien) waren ze helemaal in de ban van
Darwin.
Inmiddels heeft hij ook de
keuken en het aanrecht ontdekt. We sturen hem er wel af ivm hete
inductieplaat.
De koolvis was een feest.
Bordje meteen leeg.
Vanmorgen weer in de tuin
gelopen. Het tuigje heeft een verlengsnoer zodat ik lekker in het zonnetje
kan zitten terwijl meneer op stap gaat.
De vijver was iets heel nieuws.
Het scheelde weinig of hij had een duik genomen. Achter een vlieg aan.
Heb hem even laten zien dat het
water is, je zag hem denken... grappig spul!.
Daan en Darwin beginnen nu echt
broertjes te worden. Als Daan naar boven gaat gaat hij er achteraan.
Ze kroelen en spelen. Daan
roept de hele dag, wat is hij lieefff, wat een schatje, kijk mam, dat
gezichtje.... totale aanbidding dus.
Hij schrikt steeds minder
van onverwachte geluiden. Terwijl het huis nog niet helemaal ontdekt is.
Daan zijn kamer is nog niet helemaal in beeld. In John zijn kamer komt hij
ook niet en mijn kamer beneden heeft hij nog helemaal niet ontdekt.
De foto's waren weer erg leuk.
Wij hebben het fototoestel nu ook in de aanslag liggen.
_______________________________________________________________________________________________________________________________
Op 24 september moest ik eventjes terug naar Darwin. Ik bleek namelijk per
ongeluk het verkeerde entingsboekje gegeven te hebben; wàt suf...Ik hield de
kittens uit elkaar door hun nageltjes te lakken van telkens een ander pootje,
maar dat deed ik zowel bij de Siameesjes als bij de Oosters Korthaartjes met
rode nagellak. Dus bij beide nesten was er een "Rechts-achter", enz.; vandaar...
We zagen nog wel dat er Siamees stond, maar dachten dat de dierenartsassistente
een foutje gemaakt had, hahaha. Terwijl natuurlijk de geboortedatum en de
entingsdatum ook niet klopten...Nou ja, vergissen is menselijk, zullen we maar
zeggen...
Het was wel leuk, want zo kwam het dat ik getuige was van Darwins tuin-premiëre!
Het was zulk prachtig weer, praktisch windstil, dat Anna en John vonden dat hij
aan een lijntje van de buitenlucht mocht genieten. Hij zat tenslotte al een uur
verlangend voor de deur te kijken. Ik heb meteen wat foto's gemaakt natuurlijk!
éven hier en daar wat van die kippegaaskraagjes en deze jongen kan z'n geluk
niet op...hij zat al heel wijsneuzerig naar de schattige boompjes middenin de
tuin te kijken, waar ie veilig in kan klimmen straks...
_______________________________________________________________________________________________________________________________
Dweil is bezig te wennen in zijn nieuwe huis. Het eerste etmaal at hij bijna
niet, om daarna een heel blikje achter elkaar naar binnen te slaan. met wat
droge brokjes toe. Hij moet nog een beetje wennen aan de enorme ruimte en de
vreemde geluiden. Maar de eerste nacht sliep hij al bij Anna in bed en de tweede
avond lag ie bij Daan in bed!
De 21e mailt Anna:
Dweil heeft een echte naam: DARWIN.
Hij is ook een echte onderzoeker en
ontdekkingsreiziger.
De zolder heeft hij ook ontdekt, toen ik de
slaapkamer ging stofzuigen kreeg hij de schrik en vloog naar boven.
Hij springt nu op schoot en is reuze
nieuwsgierig.
Je krijgt de groeten!!We wachten nu
op de eerste zelfgemaakte foto's...;-)
_______________________________________________________________________________________________________________________________
Op 19 september heb ik Dweil naar zijn nieuwe huis gebracht. Het was maar 20
minuutjes rijden...Hier volgt een impressie van zijn entree en verkenning en
kennismaking met zijn nieuwe huisgenoten: vader en officiele eigenaar John,
moeder Anna en zoon en maatje Daan. Dweil was een verjaardagscadeay voor Daan en
je ziet aan Daans kromme tenen hoe gespannen hij is en vol verwachting...Die
twee gaan vast helemaal gelukkig worden met elkaar... En ik denk dat papa en
mama ook niet achter zullen blijven met het genieten van deze verrukkelijke
kerel!
En in deze zalige tuin, die al voor 90% is afgezet (nog wat kraagjes om de
boompjes en pergolapalen), mag Dweil zich straks gaan uitleven en op de visjes
in de vijver jagen...Ik heb de tuin nog even helemaal met papa doorgelopen om de
gevaarlijke plekjes te ontdekken en met mama het hele huis gescreend...een open
raampje op zolder, waar Dweil uit kan springen via de strijkplank en lege
blikken oude verf (giftig) op zolder; dat was alles wat ik vond...;-)
Die Dweil, die boft maar...!!!.
______________________________________________________________________________________________________________________________
Op 18 september heb ik hier, 's middags, terwijl hij lekker in het zonnetje op
bed lag te soezen, ten afscheid nog een fotoreportage van Dweil gemaakt:
_____________________________________________________________________________________________________________________________
Op 9 september kwamen 's avonds mensen langs die ik op de show in Schiedam al
uitgebreid had gesproken. Vader en moeder, beiden werkzaam in het onderwijs en
dus veel thuis, en zoon Daan die in de 3e klas HAVO zit. Daan zeurt z'n ouders
al jaren gek om een dier in huis, maar moeder was allergisch. Ze hadden wel 2
Burmese herplaatsers gehad, vanaf hun 4e jaar tot hun dood, maar daarna durfde
ze het niet meer aan. Nu was ze gezwicht en kwam in eerste instantie naar een
Burmees kijken op de show. Maar toen ze daar Mariposa's supergladde en kort
aanliggende vacht voelden, die graag bij Daan en moeder in de armen wilde
kroelen, gingen ze collectief òm. Voor alle zekerheid zouden ze nog een avondje
hier thuis komen, om te zien hoe moeders allergie zich hield. Dat ging gelukkig
uitstekend, tot ze het zelf, met "Dweil" in haar armen, opmerkte en vader
mijnheer Pluis de H.Birmaan begon te aaien en de haren in het rond vlogen. Maar
moeder was onderhand helemaal verkocht en verknocht aan "Dweil"; ze zou wel
pillen gaan slikken als ze last kreeg, of een kuur gaan doen waardoor je
langzaam van je allergie af kwam, mocht het toch opspelen. Maar misschien was
het wel goeddeels weg; tenslotte was het ook ineens gekomen...
Dit is "Dweil" de volgende dag. Ik noem hem zo, omdat hij een enorme knuffelkont
is; echt een stickertje. Hij rent altijd verheugd op iedereen af die binnen komt
en gaat dan meteen heel hard spinnen. Dit is goed voor Daan, want die is erg
bescheiden en moet dus een kat hebben die het initiatief neemt. Bovendien geef
ik de kat de stamboom mee met een stoere naam: Matador movible; dit ook als hint
voor zijn nieuwe vriend. Ik denk dat ze onafscheidelijke maatjes zullen gaan
worden en dat Dweil lekker bij Daan in bed komt slapen; dat deden zijn oma en
mama bij mij tenslotte ook...
Ik ga Dweil zaterdag 19 september naar zijn nieuwe eigenaars brengen die ook alweer
best dichtbij wonen!
Bijzondere nesten waren het dit jaar: ze bleven extra lang, zodat ik nog even
leuk kon zien hoe ze uitgroeiden en ze komen ook bijna allemaal heel dichtbij te
wonen!