Ama-Tsu-Kami's Amor Vitalicio; de mama:

Zij is een ebony (zwarte) Oosters Korthaar.

Zie hier de slide-show van dagelijkse foto's, zoals ik die ook op Hyves heb staan. Dit is de slide-show van de eerste 10 dagen:

 

Hier volgt de slide-show van dag 11 tot en met 20 (dinsdag 2 december):

 

En hier volgt dan de slide-show van Blacky en Laafje vanaf dag 21 tot en met dag 26 (maandag 8 dec):

 

Nu volgt de slide-show van dag 27 tot en met dag 38 (zaterdag 20 december):

 

Inmiddels heb ik de stamboomnamen vastgesteld. Laafje gaat heten: "Léona de la Luz" (leeuwin met glans - zij had toen ze klein was heel lang nesthaar, vooral de manen en de glans is haar mooi verdeelde beige (verdund rode) kleur) en Blacky gaat heten: "Lucia libertada (zij, die licht en vrijheid  brengt)." Dus krijgen ze weer een  nieuwe slide-show:

dag 39,t/m 49 (woensdag 31 december):

De show is vol, dus we beginnen lekker weer een nieuwe, vanaf dag 50 (1 januari). Hieronder dag 50 t/m 56 (woensdag 7 januari 2009):

 

Ook deze show is vol, de volgende, vanaf vrijdag 9 januari t/m dinsdag 20 januari:

En de volgende en laatste; vanaf woensdag 21 januari tot en met dinsdag 10 februari:

De kittens zijn nu uit hun baby-tijd hier en krijgen een eigen pagina met de allermooiste foto's en verhalen over hun apestreken...

Helaas werkte mijn Hyves tijdelijk niet goed meer, dus ik zet nu maar even een samenvatting met de leukste foto's hier neer...

dag 6; links Laafje (lavendel-tortie); rechts Blacky (black-tortie)

dag 7 (20/11)

Hieronder de grafiek van de gewichten van Blacky en Laafje de eerste 10 dagen:

Want ze worden natuurlijk elke dag op dezelfde dag gewogen en de eerste 10 dagen ook halverwege de dag:

Nu de gewichtsgrafiek van de eerste 29 dagen:

De zwarte lijn is van Blacky en de groene, onderste lijn is van Laafje.

Op 6 januari wegen beide kittens 1 kilo; altijd een leuk punt. Ze zijn dan 55 dagen oud. De grafiek blijft ongeveer hetzelfde: Léona weegt meestal ongeveer 40 gram minder dan Lucia en naarmate ze ouder worden en hun maagjes groeien en ze meer hun eigen gang gaan met eten en minder melk bij Amor drinken, fluctueren hun gewichten wat meer. De ene dag komen ze soms meer dan 60 gram aan, maar dan staan ze de volgende dag stil of vallen weer wat af. Soms willen ze ook absoluut niet stilstaan op de weegschaal en dan wordt het een beetje raden. Maar ik blijf kittens dagelijks wegen tot ze 3 maanden zijn. Gewoon voor de zekerheid, om er direct bij te zijn als ze soms ziek zouden worden...aan hun gedrag merk je dat namelijk heel vaak niet.

Ze zijn aan het begin van het nieuwe jaar ook voor de 2e keer ontwormd en zullen na hun 1e enting voor de 3e keer ontwormd worden. Na de ontwormpasta geef ik hen steeds wat Benebac; daar zitten goede bacteriën in voor de darmen... Op 2 januari, toen ze 51 dagen waren, hebben ze ook een homeopathisch korreltje gekregen om hun weerstand te versterken .Want de afweerstoffen die ze van hun moeder via de melk mee hebben gekregen raakt zo langzamerhand op en dan zijn ze extra vatbaar, tot ze hun 1e enting krijgen op 15 januari.

 

 

 

 

Amors 5e en laatste nest; geboren met keizersnee; 2 poesjes

 

 

Dit zijn hun kindjes, nog veilig in de buik van mama.

Hieronder een slide-show van de draagtijd:

 

 

 

 

Bevalling:

 

Normaliter bevalt Amor op de 66e of 67e dag, dus toen er de 70e dag nog niets was, heeft de dierenarts een keizersnee gedaan. We mochten erbij zijn en foto's maken.

de 'geboorte' van de kittens op 13 november

'

 Er werd heel precieze narcose gegeven, zodat de moeder vrijwel direct na de operatie weer bij is. Ze werd meteen gecastreeerd.

 

 

 Er kwamen 2 poesjes uit haar buik, een zwart-rode en een lichte, waarschijnlijk lilac-tortie. Ze zagen er heel armetierig uit en kwamen bijna niet op gang.

Het operatieteam, bestaande uit 2 artsen en 2 assistentes, wreven uit alle macht:

 

Ze kregen 3 druppeltjes van een of ander pepspul; een professionelere versie van Nutridrops denk ik...Uiteindelijk werden ze in de couveuze gelegd en op mijn verzoek afgenaveld. Het waren 2 hele zielige hoopjes kitten:

Ze kropen niet, ze piepten niet, ze deden geen enkele moeite om ergens eten te krijgen...De lichte haalde maar eens in de 10 tot 20 seconden adem; de zwarte iets vaker. Ze hadden al wel allebei hun oogjes open vanaf de geboorte!

We stonden er met z'n zessen omheen en je gaf er echt geen cent voor. Maar telkens als we dachten: ze hebben het gehàd, dan ineens haalden ze weer adem. Pieter Haringsma, eigenaar van de praktijk, gaf hen op een paar plaatsen een onderhuidse vochtinjectie met een zoutoplossing. Uiteindelijk besloten we in onderling overleg dat wij naar huis zouden gaan en dat de kittens in de couveuze zouden blijven liggen voorlopig; die was niet nodig voor andere operaties vandaag. Ook Amor zou dan nog blijven, om alle kans op complicaties voor haar uit te sluiten. Ze hoefde thuis toch geen kindjes te voeden, dus kon ze beter hier blijven.

 

Hieronder een slide-show met de foto's van de keizersnee:

 

 

 

En ze hebben echt geknokt hoor, voor Amors kindjes, daar in de praktijk! Alle hulde voor het team! Ze hebben "sc ringer" gekregen en "ip glucose". Tijdens de castratie bleek namelijk waarom ze er zo noodlijdend aan toe waren. Amors baarmoeder was in erg slechte conditie. Je kon er geen afbindtang in zetten, of die viel eraf doordat het weefsel verpuffelde. De kittens hadden dus veel te weinig voeding via de baarmoeder gekregen en waren hun eigen spierweefsel gaan verbruiken. Dit geeft kans op hypoglycemie, wist de dokter, dus daarom had hij de glucose toegediend en dat was misschien wel cruciaal! Op mijn verzoek begon men ook ruim een uur nadat ze enigszins zelfstandig ademden via een sonde KMR toe te dienen en halverwege de middag werd ik gebeld dat ik het drietal kon komen ophalen.

 

Ik wist niet wat ik zag toen ik kwam! Het was echt een wonder!!! Ze kropen rond in hun reismandje en piepten vaak onderweg naar huis. Amor hoorde het ook en ik voelde haar met gespannen aandacht luisteren. Ze dacht dat ze dood waren gegaan. Maar dat viel dus mee thuis en ze lag al snel met hen in de kooi, ze mochten lekker tegen haar buik aan liggen:

 

en tante Hija en tante Doppie kwamen ook in de kooi. Tante Isadora vond alles weer vréselijk stinken en verdween naar de huiskamer, waar ze graag door ons geaaid wil worden, maar éérst moeten we dan onze handen wassen...;-)

Amor was eerst nog wat gestrest, maar dit verbeterde in de loop van de avond. Ze was zó blij dat ze toch nog 2 kindjes had en keek ons heel dankbaar aan steeds...ze spinde ook elke keer als een van ons de kamer binnen kwam!

 

Het zwarte meiske leerde al snel zichzelf drinken aan de tepel bij mams:

 

 

Het lichte poesje moest eerst even les krijgen van Izaak:

 

 

Maar na enkele uren lagen ze beiden gulzig te zuigen; eten, eindelijk!

 

 

Desondanks kregen ze nog af en toe bijvoeding met kunstmelk uit de sonde, omdat we niet weten hoe veel ze binnen krijgen bij het sabbelen bij mama en ze absoluut niets meer te verliezen hebben. Aan het eind van de avond was het lichte poesje 4 gram aangekomen en het zwarte poesje 15 gram, in vergelijking met de weging bij de dierenarts (toen: 110 en 111 gram).

 

Amor ging lekker eten steeds en water drinken; we hingen dit in haar kooi op; dan hoefde ze er niet uit.

 

Alle deuren in huis konden gelukkig weer als vanouds open staan; zo hoort het eigenlijk ook, vind ik. Mijnheer Pluis weet zich te gedragen en komt hooguit net om de hoek van de kamer even lekkere brokjes snaaien en tante Isadora en Veertje hebben geen belangstelling voor het nest. Later verlieten tante Doppie en tante Hija ook het nest en gingen lekker rustig ergens anders saampjes liggen slapen. Dat mocht toen ook van Amor. Eerst riep ze hen steeds, want ze wilde hen even goed laten zien en voordoen hoe alles moest, de scheet...

 

En kijk eens hoe de kittens er een week later uit zagen:

 

Lekkere stevige dikbuikjes worden het al! Na 'n dag of 4 gaf de dokter, die dagelijks een update kreeg met gedrag en gewichtstoename, ons een compliment voor de goede verzorging en meende dat ze het nu verder wel zouden redden. Daarna hebben we nog heel geleidelijk de bijvoeding afgebouwd en nu, een week na hun geboorte, doen ze het helemaal op eigen kracht uitstekend!

 

* * * * * * * * * * * * * * * *

 

 

ruim 5 weken oud...

 

 

 

Wij spelen ook heel leuk in het kittenhuis dat we van tante Yvonne gekregen hebben!!

 

 

 

 

 

de papa: Ch. Shelter Point's Fire Fighter van Cattery Cornwall's:

Hij is een rode Oosters Korthaar.

dochter Blacky, 7 dagen oud

gek bekkie van Blacky

Laafje van de àndere kant...

als een grimmig elfje stortte zij zich in de 1e week op Amors melkbar....

Het leek wel of zij er een Joodse aanbiddings-/vreugdedans op nahield...

Onderhand kreeg Hija van haar mama een praktijkopleiding:

En ja hoor....ze mocht oppassen als mama even ging wieberen en ze mocht ook kontjes wassen...

Toen er de 8e dag bezoek kwam was ze zó bezorgd dat ze de kittens ging beschermen door er bovenop te gaan liggen..en ze piepte ongerust, zodat we dachten dat ze krols werd. Maar toen de volgende dag alles weer rustig was, werd ze weer stil.

Toen de kittens zich meer gingen bewegen en de kooi rond wilden banjeren, had Hija daar veel moeite mee, als overbezorgde tante. Ze piepte de hele tijd angstig. We haalden haar daarom weg bij Amor, zodat die de rust zou houden om goed te voeden, maar dat werkte averechts. Blacky is brutaal genoeg om desondanks aan haar trekken te komen; Laafje kreeg niet genoeg. Wederom bijvoeren dus...

De 15e dag hebben we in de loop van de middag de bovenkant van de kooi op bed gezet; dan blijft Amor tenminste bijna de hele tijd bij de kittens. Lastig was wel dat tante Hija er in haar goede zorgen vaak bovenop gaat liggen...

nieuwe kooi-opstelling op bed; Amor kan zo eindelijk in mijn aura liggen soezen...en zònder dat de kittens door mij geplet worden als ik me omdraai in mijn slaap.

Na enkele dagen hebben we ook de onderkant onder de kooi gezet, want Blacky ging zo springen om er uit te komen...:

Ook het deurtje moest dicht. Maar Amor vertrouwde het toch niet op het inmiddels volledig ongestabiliseerde éénzakswaterbed en bleef slepen, dus na weer een paar dagen hebben we een opstelling gemaakt op de grond, met mogelijkheid voor de kittens om er uit te leren klimmen. De kamer hadden we afgezet met lage plankjes met losse scharnieren:

Toen Blacky zag dat daar buiten het eten geserveerd werd, had ze al snel belangstelling:

Al snel ging Amor in haar zwarte schutkleur-lievelingsmand, naast de kooi, liggen en sleepte de kittens daar heen; dan konden ze veel makkelijker af en toe gaan buiten spelen (Laafje was de eerste)...

Tante Hija kwam ook vaak op bezoek om verder opgeleid te worden en mama te helpen oppassen en dan werd het erg volletjes in die mand:

En op een dag mochten we verhuizen naar de huiskamer, waar ook weer zo'n stuk voor ons was afgezet:

Onderhand kon ik allang pap eten hoor!:

In onze nieuwe wereld was het reuze leuk buiten spelen:

en met ruim 5 weken was het ruim genieten daar...!