papa: Pinokin Helios
van Koos
Hendriks, in de wandeling Ozzy
(stamboom)
genaamd:

Het heeft heel wat doorzettingsvermogen en engelengeduld van Koos gekost om Hija
tot geslaagde dekkingen te verleiden. Ze voelde zich buiten haar vertrouwde
omgeving namelijk slecht op haar gemak (daarom showde ik haar ook niet), hoe
lief Ozzy ook was. De allereerste keer kreeg Ozzy nog één 'verrassingsdekking'
voor elkaar (maar één dekking is vrijwel nooit genoeg voor een ovulatie en dus
zwangerschap). Maar daarna
sloeg Hija na binnenkomst telkens
demonstratief haar enorm lange zweepstaart voor haar kont, met zo'n blik van: "knappe
jongen die dáár nog wat tussen krijgt"!
Wel werd ze steeds na vrij korte tijd weer keurig krols en had ze verder
lichamelijk geen last van de onverrichtterzake ondernomen vakanties. Dus er
ontstond geleidelijk een waar 'opleidingstraject', waarin ik met altoos méér 'eigen
elementen' (brokjes, eten, mandjes, vetbedjes) heen en weer naar Nieuw-Vennep
penddelde en Koos blijmoedig de minimale vooruitgang per bezoek meldde ("ze
hebben náást elkaar gelegen!"). En verloor ik soms wel eens mijn geduld met Hija;
Koos nooit! Hij kan ontzettend veel hebben van ~ en investeren in de dieren,
zelfs al zijn ze niet eens van hem. En zelfs al wilde Hija absoluut niets van
hem weten...

Ozzy bij Koos; 'stickeren' (mensje-kleef) heeft zijn voorkeur. Zijn kinderen
hebben dit van hem geërfd. Let ook op de prachtige 'wildvlekken' bovenop zijn
oren; ook die heeft hij doorgegeven aan al zijn kindjes hier!

Hija, genietend van haar status...(ook zij heeft lichte wildvlekken op de
oren, maar niet zo duidelijk als Ozzy)

1 april; 55e dag; een ongelijke buik, dus wellicht een oneven aantal kittens;
misschien toch echt 5...?

60e dag
Hija baarde haar eerste 5 kindjes overdag en vlot; haar 6e kindje kwam in de
nacht daarop, via de keizersnee. Die zat verstopt achter een kind met een
gecompliceerde kopligging, die het helaas niet gehaald heeft.
Amor hield toezicht tijdens de bevalling en kwam ook daarna regelmatig checken
of haar dochter het goed deed, maar moest ook haar aandacht verdelen over dit
nest en haar eigen laatste grote kinderen, Luciaatje en Léonaatje.
Enkele dagen na de keizersnede werd Hija ineens heel erg ziek; waarschijnlijk
een nierbekkenonsteking (urine- en bloedmonster in Utrecht kwijt geraakt). Ze moest een nachtje worden opgenomen in de
dierenkliniek en aan het infuus, maar kon daarna gelukkig weer naar haar kindjes.
Ze had hen erg gemist.
Oma Amor was oppas en wij voerden de kleintjes bij via de sonde. Dit nest had
dus bij de start veel extra aandacht nodig en één van de kindjes heeft het niet
gered, maar we zijn dankbaar dat Hija weer
helemaal is opgeknapt; het is een sterke poes! Ze heeft nu precies de 5 kindjes
over waaraan ik dacht toen ze net zwanger was. En ze is een hele lieve mama ook; ik
heb nog nooit een poes zó zacht en lief de kontjes van haar kittens zien wassen...Hija
praat ook echt met haar kindjes; ze gebruikt speciale piep- en knorgeluidjes en
de kleintjes antwoorden - net als vogeltjes - met hun eigen piepgeluidjes op
dezelfde toonhoogte als Hija!
Hier zijn ze allemaal; ongeveer 6 weken oud:


ik blijf als enige meid hier!



Hija's nieren bleken door het hele gebeuren beschadigd. Toen haar kindjes 13
weken oud waren, hebben we Hija laten steriliseren en herplaatst, samen met haar
moeder Amor. Ze wonen nu saampjes als enige katten in Utrecht bij een jong stel
en hebben het fantastisch! Daar kan Hija ook op nierdieet. De nieren waren toen
ze weg ging al wel goed vooruit gegaan, maar het leek de dierenarts raadzaam
voorlopig het dieet te geven. Het was voor de kittens niet erg dat Hija weg ging;
ze had er toch een beetje genoeg van en was chagrijnig tegen hen. Tante Doppie
Do Do heeft de moederrol een beetje overgenomen, voor wie nog wil, en zorgt
superlief voor hen; ze mogen zelfs aan haar tepels sabbelen!

Wat ik heel bijzonder vond, is dat Doppie hier al mee begon toen Hija hier nog
was. Ik had de beslissing genomen waar Hija en Amor heen zouden gaan en dezelfde
avond begon ze ineens te moederen; de kittens te roepen enzo...terwijl ze juist
de afgelopen maanden bijzonder weinig van de kittens kon hebben... Voor mij weer
een bewijs dat katten echt paranormaal zijn!
De namen van de kittens zoals ze op de stambomen komen, zijn:
- Chaska's Mariposa de Hija (Vlinder, het meiske; ik vind het altijd heel
leuk om de mama te vernoemen in de dochter)
- Chaska's Macho de la Madrugada (kerel van de dageraad; hij is het blauwe
katertje, dat bij het ochtendgloren nog levend uit de baarmoeder gehaald is
via een keizersnede)
- Chaska's Matador movible (beweeglijke stierenvechter)
- Chaska's Marqués de Murcia (markies van Murcia = een mooie stad in
Spanje)
- Chaska's Murciélago místico (geheimzinnige vleermuis)
Hieronder volgen wat leuke foto's die Catherine van Belzen (de fokster van
oma Amor) maakte op 4 augustus:



